गजल

खडेरीको कारण सुकेको गुराँस थुङ्गा

आँशु बनि कत्ति चुहेँ किन भनी रहुँ !!!!!
तिम्रै कारण कत्ति रूएँ किन भनी रहुँ !!

तिम्रो खुशी तिम्रो सुख मेरो लक्ष्य थियो !
आफैँ मारी कत्ति कुदेँ किन भनी रहुँ !!!!

तिम्ले जे-जे भन्दै गयौ त्यस्तै गर्दै गएँ !!!
त्यहीक्रममा कत्ति डुबेँ किन भनी रहुँ !!

आफ्नो स्वार्थ पूरा गरी अलपत्रै पार्‍यौ !
सबै सामू कत्ति झूकेँ किन भनी रहुँ !!!!

मुटु चिर्ने तिम्रो बोली दुनियाँका कुरा !
आँशु प्यूँदै कत्ति सुनेँ किन भनी रहुँ !!
२७ चैत ’७४
चालिसे, सिन्धुली